In de begin jaren had 'Avenue' nog een vrij hoog 'Margriet-gehalte'. Er werd veel aandacht besteed aan breimode. Lezeressen konden de patronen gratis bestellen. Aan de andere kant kon de moderne vrouw haar geluk niet op met de mooie foto's waarop de laatste modetrends uit Londen stond afgebeeld.
Elitair tijdschrift
Vanaf het begin werkten gerenommeerde auteurs, zoals Cees Nooteboom, Hugo Claus en Harry Mulisch, en fotografen, zoals Eddy Posthuma de Boer, mee om elke maand een nieuwe, flitsende editie uit te brengen. Evenals in andere tijdschrift werd ook aandacht besteed aan onder meer reizen, culinair, literatuur, mode en opinie. Echter, in 'Avenue' overlapten de rubrieken elkaar, waardoor vernieuwende combinaties ontstonden met titels als: 'Avenue Journaal', 'Club van Fijnproevers', 'Modezaken', 'Avenue Toerisme' en 'Salon'. De reportages deden de lezers watertanden.
De toon van 'Avenue' was speels en kritisch. Naast populaire onderwerpen werd ook veel aandacht besteed aan politiek, economie en wetenschap. Het was dan ook niet heel verwonderlijk dat aan het eind van de jaren tachtig het magazine niet meer exclusief voor vrouwen op de markt werd gebracht.
Het einde van Avenue
Eind jaren zeventig had het blad circa 125.000 lezers. Daarna begon de oplage langzaam te dalen. In 1995 telde de oplage van 'Avenue' nog slechts 22.000 exemplaren. De reden van de snel dalende oplage was het aantal nieuwe glossy's die in de jaren tachtig en negentig als paddenstoelen uit de grond schoten. Voorheen hoefde de redactie alleen te concurreren met het magazine '
Elegance'. De uitgever besloot in 1995 dan ook om na de decembereditie de stekker uit 'Avenue' te trekken. In 2002 had uitgeverij Sanoma nog een poging gewaagd om 'Avenue' opnieuw op de markt te brengen. Na een half jaar werd deze poging gestaakt.